Say What?!

Γεια σας φίλοι μου! Σας έχω υπερτεράστιο νέο! Το Κουτουράκι μας γίνεται...visual! Ω ναι, την πήρα επιτέλους την απόφαση κ φυσικά όσοι με ξέρετε προσωπικά ή με διαβάζετε καιρό, καταλαβαίνετε ότι το να πάρει μια τέτοια απόφαση ο πιο αναβλητικός άνθρωπος του κόσμου, ε...δεν το λες κ λίγο!

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Τον τελευταίο ένα χρόνο περίπου, ζω κοσμοϊστορικές καταστάσεις που δεν σας κρύβω, τις περισσότερες δεν μπορώ να τις χειριστώ. Το να είσαι control freak κ να σου συμβαίνουν ανεξέλεγκτα πράγματα...ούτε στον οχτρό μου τέτοιο πράμα!

The Oscars 2016

Κοίτα τι γίνεται όταν είσαι κουκουρούκου. Ξέρεις ότι τα Oscars είναι 28/2 (ώρα Αμερικής-29/2 ξημερώματα Ελλάδας). Καλά μέχρι εδώ; Καλά. Παρόλο που ξέρεις την ημερομηνία, με το μοναδικό σου μυαλό έχεις πεπεισθεί ότι τα βραβεία είναι μια εβδομάδα μετά, με αποτέλεσμα όταν συνειδητοποιείς ότι είναι σε λίγες ώρες να μην προλαβαίνεις να δεις τις ταινίες απο όλες τις κατηγορίες για να κάνεις το λατρεμένο αναλυτικότατο blog post που τόσο πολύ ήθελες κ ανυπομονούσες. Μία παράδοση που ξεκίνησε από πέρυσι, μόλις ολοκληρώθηκε...κ πολύ έζησε...

Χριστούγεννα Μπλιαχ

Όπως έχω ξαναγράψει σε άλλα posts, τα Χριστούγεννα δεν είναι κ πολύ αγαπημένη μου γιορτή, μη σας πω ότι μ’έχω βαφτίσει αντιχριστουγεννιάτικη. Δεν κόπτομαι να στολίσω χριστουγεννιάτικο δέντρο κ κάτι υπερπαραγωγές που βλέπω ενίοτε σε διάφορους χώρους, με κάνουν να σκέφτομαι ότι αυτός που στόλισε πρέπει να’φαγε μεγάλη ταλαιπώρια για να το φτιάξει κ ακόμα μεγαλύτερη για να το ξεφτιάξει. Η καλύτερη περίπτωση στολισμού στο σπίτι μου, είναι κανα αλεξανδρινό ή κανα μικρό ζωντανό δεντράκι που πωλείται έτοιμο με τα στολίδια του πάνω.

Το Χρωματοαρωματισμένο Νερό

Μέχρι πριν 3 χρόνια (πριν αρρωστήσω) αν με ρώταγες πόσο νερό έπινα, θα σου έλεγα ότι με πολύ ζόρι άντε να κατάφερνα καναδυό ποτήρια την εβδομάδα. Αν λοιπόν μου πεις ότι δεν είσαι του νερού, σε καταλαβαίνω. Μάλιστα, μέχρι πριν 3 χρόνια δεν ήξερα καν ότι το φυσιολογικό χρώμα των ούρων μας είναι το διαφανές κ όχι το κατακίτρινο. Υποθέτω ότι κατά καιρούς θα έχεις πέσει σε διάφορα άρθρα, συζητήσεις κτλ που κραυγάζουν για το πόσο σημαντικό είναι να πίνουμε νερό κ γι'αυτό δεν χρειάζεται να κάτσεις τώρα να τ'ακούσεις κ από μενα, έχεις καταλάβει.

Τα δύο Βότσαλα

Αθήνα, Δεκαπενταύγουστος, summer in the city. Άλλη πόλη, άλλος αέρας, άλλοι ήχοι, γενικά άλλα άλλα. Κάθεσαι στο μπαλκόνι κ εκτός από καναδυό σκυλιά που γαβγίζουν, ακούς τα τζιτζίκια να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Όλα έχουν πέσει σε θερινή νάρκη κ σκέφτομαι τι ωραία που είναι να ζεις στην πόλη με τις ανέσεις σου, αλλά να νιώθεις πως βρίσκεσαι σε ένα ερημονήσι. Βέβαια, είμαι τυχερή που το βλέπω έτσι, γιατί η περιοχή που μένω είναι ούτως ή άλλως σαν χωριό. Αραιοκατοικημένη, χωρίς μαγαζιά κ φασαρία, με έντονο το αίσθημα της γειτονιάς. Έχω κ τον κήπο μου που κάθε εποχή γεμίζει με τα αντίστοιχα καλούδια του κ όλα είναι καλά.

School's out for Summer (not)

Τελικά σχεδόν έφυγε το καλοκαίρι για να κάτσω να γράψω στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο. Επιεικώς απαράδεκτη. Γίναν τόσα πολλά τους τελευταίους μήνες κ σε προσωπικό αλλά κ σε εθνικό επίπεδο, που δεν γινόταν να μην επηρεαστώ ακόμα κ γω που ζω στον δικό μου κόσμο. Σκεφτόμουν πολύ το κουτουράκι μου κ στενοχωριόμουν που δεν ήμουν συνεπής μαζί του. Είχα κ φίλους που ρωτούσαν αν σταμάτησα να γράφω κ πότε θα ξαναδημοσίευα κάτι κ ένιωθα ακόμα χειρότερα. Εννοείται ότι η αναβλητικότητά μου έφτασε στο ζενίθ κ όσο πέρναγε ο καιρός, τόσο πιο δύσκολο μου ήταν να κάτσω να γράψω. Τέσπα, σημασία έχει πως είμαι ακόμα εδώ κ αυτό το καλοκαίρι (λιωμένο παγωτό...δικό σας!).

April's Fools Calling Mayday

Ενάμισης μήνας πέρασε κ δεν έχω γράψει στο ηλεκτρονικό μου ημερολογιάκι. Όχι δεν είναι ότι δεν έγραφα καθόλου τόσο καιρό, δεν θα μπορούσα άλλωστε, αυτόν τον τρόπο έκφρασης τον κουβαλάω χρόνια πολλά μαζί μου. Έχω ξεκινήσει δειλά δειλά να γράφω ένα μυθιστόρημα, που πιθανότατα να καταλήξει κ αυτό στο συρτάρι με τα γραπτά που έχω από τότε που πήγαινα γυμνάσιο. Του έχω αλλάξει πλοκή τόσες φορές, που όποτε διαβάζω τι έχω γράψει, πονοκεφαλιάζω. Δεν είναι τυχαίο που έχω αλλάξει τόσες πολλές φορές το γραπτό μου. Οι τελευταίοι δυο μήνες ήταν τόσο έντονοι για μενα, που ειλικρινά όσα συνέβησαν αυτό το διάστημα, δεν μου συνέβησαν όλη την προηγούμενη τριετία μαζί.