Χριστούγεννα Μπλιαχ

Όπως έχω ξαναγράψει σε άλλα posts, τα Χριστούγεννα δεν είναι κ πολύ αγαπημένη μου γιορτή, μη σας πω ότι μ’έχω βαφτίσει αντιχριστουγεννιάτικη. Δεν κόπτομαι να στολίσω χριστουγεννιάτικο δέντρο κ κάτι υπερπαραγωγές που βλέπω ενίοτε σε διάφορους χώρους, με κάνουν να σκέφτομαι ότι αυτός που στόλισε πρέπει να’φαγε μεγάλη ταλαιπώρια για να το φτιάξει κ ακόμα μεγαλύτερη για να το ξεφτιάξει. Η καλύτερη περίπτωση στολισμού στο σπίτι μου, είναι κανα αλεξανδρινό ή κανα μικρό ζωντανό δεντράκι που πωλείται έτοιμο με τα στολίδια του πάνω.

Το Χρωματοαρωματισμένο Νερό

Μέχρι πριν 3 χρόνια (πριν αρρωστήσω) αν με ρώταγες πόσο νερό έπινα, θα σου έλεγα ότι με πολύ ζόρι άντε να κατάφερνα καναδυό ποτήρια την εβδομάδα. Αν λοιπόν μου πεις ότι δεν είσαι του νερού, σε καταλαβαίνω. Μάλιστα, μέχρι πριν 3 χρόνια δεν ήξερα καν ότι το φυσιολογικό χρώμα των ούρων μας είναι το διαφανές κ όχι το κατακίτρινο. Υποθέτω ότι κατά καιρούς θα έχεις πέσει σε διάφορα άρθρα, συζητήσεις κτλ που κραυγάζουν για το πόσο σημαντικό είναι να πίνουμε νερό κ γι'αυτό δεν χρειάζεται να κάτσεις τώρα να τ'ακούσεις κ από μενα, έχεις καταλάβει.

Τα δύο Βότσαλα

Αθήνα, Δεκαπενταύγουστος, summer in the city. Άλλη πόλη, άλλος αέρας, άλλοι ήχοι, γενικά άλλα άλλα. Κάθεσαι στο μπαλκόνι κ εκτός από καναδυό σκυλιά που γαβγίζουν, ακούς τα τζιτζίκια να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Όλα έχουν πέσει σε θερινή νάρκη κ σκέφτομαι τι ωραία που είναι να ζεις στην πόλη με τις ανέσεις σου, αλλά να νιώθεις πως βρίσκεσαι σε ένα ερημονήσι. Βέβαια, είμαι τυχερή που το βλέπω έτσι, γιατί η περιοχή που μένω είναι ούτως ή άλλως σαν χωριό. Αραιοκατοικημένη, χωρίς μαγαζιά κ φασαρία, με έντονο το αίσθημα της γειτονιάς. Έχω κ τον κήπο μου που κάθε εποχή γεμίζει με τα αντίστοιχα καλούδια του κ όλα είναι καλά.

School's out for Summer (not)

Τελικά σχεδόν έφυγε το καλοκαίρι για να κάτσω να γράψω στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο. Επιεικώς απαράδεκτη. Γίναν τόσα πολλά τους τελευταίους μήνες κ σε προσωπικό αλλά κ σε εθνικό επίπεδο, που δεν γινόταν να μην επηρεαστώ ακόμα κ γω που ζω στον δικό μου κόσμο. Σκεφτόμουν πολύ το κουτουράκι μου κ στενοχωριόμουν που δεν ήμουν συνεπής μαζί του. Είχα κ φίλους που ρωτούσαν αν σταμάτησα να γράφω κ πότε θα ξαναδημοσίευα κάτι κ ένιωθα ακόμα χειρότερα. Εννοείται ότι η αναβλητικότητά μου έφτασε στο ζενίθ κ όσο πέρναγε ο καιρός, τόσο πιο δύσκολο μου ήταν να κάτσω να γράψω. Τέσπα, σημασία έχει πως είμαι ακόμα εδώ κ αυτό το καλοκαίρι (λιωμένο παγωτό...δικό σας!).

April's Fools Calling Mayday

Ενάμισης μήνας πέρασε κ δεν έχω γράψει στο ηλεκτρονικό μου ημερολογιάκι. Όχι δεν είναι ότι δεν έγραφα καθόλου τόσο καιρό, δεν θα μπορούσα άλλωστε, αυτόν τον τρόπο έκφρασης τον κουβαλάω χρόνια πολλά μαζί μου. Έχω ξεκινήσει δειλά δειλά να γράφω ένα μυθιστόρημα, που πιθανότατα να καταλήξει κ αυτό στο συρτάρι με τα γραπτά που έχω από τότε που πήγαινα γυμνάσιο. Του έχω αλλάξει πλοκή τόσες φορές, που όποτε διαβάζω τι έχω γράψει, πονοκεφαλιάζω. Δεν είναι τυχαίο που έχω αλλάξει τόσες πολλές φορές το γραπτό μου. Οι τελευταίοι δυο μήνες ήταν τόσο έντονοι για μενα, που ειλικρινά όσα συνέβησαν αυτό το διάστημα, δεν μου συνέβησαν όλη την προηγούμενη τριετία μαζί.

Πάσχα στο Μαγαζί

Πότε έφτασε ο καιρός να έχουμε Πάσχα, δεν το κατάλαβα. Βέβαια αυτή την στιγμή, είμαι στο μαγαζί κ φοράω το μπουφάν μου το Nike, που είναι ό,τι πιο ζεστό έχω κ υποτίθεται ότι έχουμε Άνοιξη. Χμμ, νομίζω ότι ο καιρός με την εποχή έχουν ρίξει ερωτικό καβγαδάκι κ την πληρώνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί. Καλά θα κάνουν να τα βρουν μεταξύ τους κ μάλιστα σύντομα, γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Δεν μου έχει ξανατύχει να φτιάξω χιονάνθρωπο Πασχαλιάτικα.

iHerb Αγάπη μου Vol.3

Ήρθε επιτέλους η ώρα να καθίσω να σας γράψω για την παραγγελία μου από το λατρεμένο iHerb! Την συγκεκριμένη, την έχω στα χέρια μου σχεδόν ένα μήνα τώρα, αλλά συνέχεια κάτι προέκυπτε κ ανέβαλα αυτό το post (εντωμεταξύ, έχω ήδη κάνει κ άλλη παραγγελία που την περιμένω από μέρα σε μέρα). Αυτή την φορά πήρα κάποια προϊόντα καινούργια, αλλά κ κάποια που είναι στα standards μου κ δεν τ’αλλάζω με τίποτα. Η παραγγελία είχε κ προϊόντα ομορφιάς αλλά κ φαγώσιμο. 

Ρεβιθοσαλάτα η Όμορφη

Γενικά με τα όσπρια δεν είχα ποτέ τις καλύτερες σχέσεις. Από μικρή, πολύ το πάλευαν οι δικοί μου να με πείσουν να τα φάω. Από τότε όμως που άρχισα να μένω μόνη μου κ αφού διαβάζοντας έμαθα το πόσο σημαντικό είναι να τα καταναλώνουμε, προσπαθώ να βρίσκω τρόπους πέραν του συνηθισμένου να τα φτιάχνω, για να καταφέρω να τα φχαριστιέμαι. Με τα ρεβίθια κ τα περισσότερα φασόλια δεν έχω παράπονο, όλο κ κάτι γίνεται. Με τις φακές έχω θέμα, με δυσκολεύουν αρκετά.

The Oscars 2015

Κοντοπλησιάζει η ώρα για τα φετινά Oscars κ δεν θα μπορούσα να μην δώσω κ γω τα προγνωστικά μου. Μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι, δεν θα δώσω προγνωστικά γιατί αυτά πάνω κάτω είναι τα ίδια με εκείνα που δίνουν οι περισσότεροι, αλλά θα πω την γνώμη μου για το ποιές ταινίες αξίζουν για μενα, που όντως μερικές ταιριάζουν κ με την γενική άποψη. Γενικά πάντως, δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια για τα Oscars, τουλάχιστον όχι όση έχω για τα Golden Globes ή την λατρεία για το Sundance.

Konjac Sponge

Η λατρεία που έχω για ασιατικό skincare  είναι πλέον γνωστή  κ έτσι μόλις είδα ένα ιαπωνικό προϊόν να κάνει θραύση, έπρεπε να το δοκιμάσω! Το σφουγγαράκι Konjac το γνώρισα πριν από 6 μήνες περίπου μέσα από το YouTube. Πρόκειται για ένα 100% φυσικό σφουγγάρι που είναι φτιαγμένο από τις ίνες του ομώνυμου φυτού. Ενώ το είχα στην wish list του eBay κάμποσο καιρό, δεν το είχα παραγγείλει γιατί η ακμή μου ήταν σε έξαρση κ δεν ένιωθα καλά να τρίβω το πρόσωπό μου με κάτι άλλο εκτός από τα χέρια μου. Είχα ήδη σταματήσει να χρησιμοποιώ τα σφουγγαράκια Eco Tools  που έπαιρνα από το λατρεμένο iHerb, γιατί ήταν σκληρά για τα σπυριά μου.

Ubuntu

Οι τελευταίες δέκα μέρες, ήταν δύσκολες μέρες για μενα. Ο λόγος είναι πως επηρεάστηκα αρνητικά από τις τελευταίες εκλογές. Όσοι με ξέρουν προσωπικά μπορεί να κουφαθούν μ'αυτό που μόλις έγραψα, αλλά είναι η αλήθεια. Θέλω να ξεκαθαρίσω (κ για όσους δεν με ξέρουν) πως δεν είμαι κομματικοποιημένη συνειδητά, διότι δεν υπάρχει κάποιος που εκπροσωπεί τα δικά μου πιστεύω. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τα πολιτικά, για να μη σας πω ότι απέφευγα πολιτικές συζητήσεις σαν ο διάολος το λιβάνι. Παρόλο που μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην συμμετέχω σε συζητήσεις, στις πολιτικές έκλεινα πατζούρια.

Just keep walking

Σήμερα έτσι όπως είχα βγει έξω για τον καθιερωμένο πλέον (!!!) μεσημεριανοαπογευματινό μου περίπατο, μου συνέβησαν δυο περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Δεν είναι ότι ήταν ασυνήθιστα κ ότι δεν μου έχουν ξανασυμβεί, απλά σήμερα έχω όρεξη να γράψω γι’αυτά. Επειδή ξέρω το πόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία των ανθρώπων  μεταξύ τους στις μέρες μας, προσπαθώ κάθε μέρα να βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω με κάποιον άγνωστο. Μπορεί ν’ακούγεται λίγο κουλό αυτό, αλλά νιώθω έντονα την μοναξιά κ την μαυρίλα των ανθρώπων γύρω μου κ έχω την ανάγκη να κάνω κάτι γι’αυτό όπως πολύ απλά να ρωτήσω στην ουρά στο ταμείο του σουπερμάρκετ την πισινή μου κυρία αν έχει δοκιμάσει κ  αν είναι ωραίο το τάδε προϊόν που έχει στο καλάθι της. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα την κάνω να χαμογελάσει λέγοντας κάτι χαζό κ αυτό για μενα είναι ικανοποίηση που δεν περιγράφεται…

Γιορτές over and out

Αγαπητοί φίλοι θα προσπεράσω τις ευχές για την καινούργια χρονιά που μπήκε, είμαι σίγουρη ότι όλοι σας έχετε μπουχτίσει  απ’αυτές. Κάθε χρόνο σκέφτομαι πως αν πραγματοποιούνταν έστω λίγα απ’αυτά που ευχόμαστε κ μας εύχονται, τότε θα ήμασταν όλοι πολύ πιο ευτυχισμένοι. Από την άλλη όμως, ξέρω το ανικανοποίητο που έχει στην φύση του ο άνθρωπος κ δεν ξέρω αν τελικά υπάρχει limit…ίσως κ να είναι καλύτερα να μην υπάρχει, μιας κ αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα ονειρευόμασταν κ δεν θα στοχεύαμε σε νέα πράγματα. Μπορεί αυτό πολλές φορές να είναι πιεστικό κ κουραστικό, αλλά μας κρατάει σε μια εγρήγορση, μας κρατάει ζωντανούς.