Χριστούγεννα Μπλιαχ

Όπως έχω ξαναγράψει σε άλλα posts, τα Χριστούγεννα δεν είναι κ πολύ αγαπημένη μου γιορτή, μη σας πω ότι μ’έχω βαφτίσει αντιχριστουγεννιάτικη. Δεν κόπτομαι να στολίσω χριστουγεννιάτικο δέντρο κ κάτι υπερπαραγωγές που βλέπω ενίοτε σε διάφορους χώρους, με κάνουν να σκέφτομαι ότι αυτός που στόλισε πρέπει να’φαγε μεγάλη ταλαιπώρια για να το φτιάξει κ ακόμα μεγαλύτερη για να το ξεφτιάξει. Η καλύτερη περίπτωση στολισμού στο σπίτι μου, είναι κανα αλεξανδρινό ή κανα μικρό ζωντανό δεντράκι που πωλείται έτοιμο με τα στολίδια του πάνω.


Φέτος, ο στολισμός του σπιτιού μου περιλαμβάνει ένα μικρό μοσχοβολιστό σαπούνι σε σχήμα έλατο που μου έκανε δώρο η φίλη μου η Λάρα (κατά κόσμον Αθηνά) κ μια βάση ρεσώ Αη Βασίλη (είναι all weather μόνιμα παρκαρισμένο σ’ένα ράφι από τότε που μετακόμισα στο σπίτι μου, δηλαδή εδώ κ 6-7 χρόνια…!). Αν θα μπορούσα να κάνω μια μικρή εξαίρεση στο τι ψιλοδέχομαι σε στολισμό, είναι τα λαμπάκια (αυστηρά μονόχρωμα!) που κ αυτά δεν θα τα έβαζα σε δέντρο αλλά σε έναν χώρο μέσα στο σπίτι που θα έμενε κ αυτός έτσι φωτισμένος όλο τον χρόνο.

Επειδή όμως πάντα (ή σχεδόν πάντα) προσπαθώ να βρίσκω θετικά πράγματα ακόμα κ σ’αυτά που δεν μ’αρέσουν, αυτό που αγαπώ είναι φυσικά οι χριστουγεννιάτικες λιχουδιές. Πεθαίνω για μελωμένα μελομακάρονα που λιώνουν στο στόμα (ναι τα θέλω μαλακά, όχι μπισκοτένια) κ αναστενάζω ηδονικά κάθε φορά που στεγνώνει το στόμα μου από την πολλή ζάχαρη άχνη στους κουραμπιέδες. Όταν αυτά τα δύο εδέσματα συνδυάζονται (εντός ή εκτός) με σοκολάτα, χαιρέτησα, είμαι αλλού. Σ’αυτό το σημείο δεν γίνεται να παραλείψω τις μαμαδίσιες δίπλες της Τζένης, όπου ομολογουμένως είναι γκραν σουξέ κ μετά πρέπει οπωσδήποτε να ξεπλυθώ γιατί τα μέλια έχουν κάνει τουρ πάνω μου. Λέγοντας όλα αυτά, στο καίριο ερώτημα ¨μελομακάρονο vs κουραμπιέ¨, θα απαντήσω ¨μελομακάρονο¨ αλλά με μικρή διαφορά από το δεύτερο.

Όσο κ να μην τα θέλω λοιπόν τα Χριστούγεννα, τα τελευταία δύο χρόνια μπαίνω στο Christmas mood λόγω της ανιψιάς μου της Σύλιας (ποιά άλλη θα ευθυνόταν γι’αυτό;), εεε συγγνώμη της Έλσας ήθελα να πω (καταραμένο Frozen-παρεμπιπτόντως εγώ είμαι το κορίτσι Όλαφ γιατί η Άννα είναι πιασμένη από την φίλη της την Λυδία). Από πέρυσι που ήταν δύο χρονών, έχει δείξει ιδιαίτερη συμπάθεια στο Ρούντολφ το ελαφάκι κ το τραγούδι του (όπου γυρίσαμε κ βιντεοκλίπ να το τραγουδάμε-όσοι είστε fbφίλοι το είδατε) κ φέτος μάλιστα, το γουρουνάκι της που κοιμάται αγκαλιά του παραχώρησε την θέση του για το σίζον.

Πριν ξεκινήσω να γράφω αυτό το post, σκόπευα να σας αναφέρω τους άπειρους λόγους που μπορώ να σκεφτώ γιατί τα Χριστούγεννα δεν είναι ωραία, αλλά τελικά δεν μου βγήκε έτσι κ δεν θα το κάνω. Ίσως γιατί τώρα τελευταία ασχολούμαι εντατικά με mindfulness meditation (κουβέντα γι’άλλο post), ίσως γιατί μέχρι πριν λίγο ήμουν μαζί με την Ελσοσύλια κ μου’χει μείνει ακόμα η χαρά, δεν ξέρω.

Αυτό που ξέρω, είναι ότι θέλω να κλείσω 10 λεπτά νωρίτερα το μαγαζί κ να τρέξω σε ένα κατάστημα παιχνιδιών να προλάβω να της πάρω το χριστουγεννιάτικο δώρο της. Frozen (ή αλλιώς Άννα κ Έλσα) να’ναι κ ό,τι να’ναι. Αυτή είναι η παραγγελιά προς Αη Βασίλη, μαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά, θείους, νονούς κ λοιπούς συγγενείς. Ποιά είμαι εγώ να πάω κόντρα;

Α! Τώρα που το θυμήθηκα, να της πάρω κ μπαλόνια για να φτιάχνουμε τα διάφορα σχέδια που μας δείχνει στο YouTube ο καλός κύριος Michael (aka ένας τύπος που έχει κανάλι κ φτιάχνει απίστευτα σχέδια. Εννοείται ότι η μικρή μου ζητάει να της φτιάχνω τα πιο δύσκολα κ αυτός ο κύριος έχει φάει πολύ βρισίδι χωρίς να το ξέρει). Αφού πλέον φτιάχνω διάφορα με μπαλόνια, μπορώ κάλλιστα να κάνω το entertainment σε παιδικό πάρτι. Να με προτιμήσετε!

Άσχετα με το αν σας αρέσουν τα Χριστούγεννα ή όχι, εγώ σας εύχομαι να περάσετε καλά ό,τι κ αν κάνετε με αυτούς που αγαπάτε κ σας αγαπούν. Αν από την άλλη, γουστάρετε να μείνετε όλη μέρα μόνοι σας στο σπίτι ξαπλωμένοι χουχουλιάρικα στον καναπέ, σαβουριάζοντας ό,τι βρείτε μπροστά σας κ να καείτε σε ταινίες κ σειρές, σας βρίσκω αξιοζήλευτους. Το έχω κάνει παλιότερα κ πέρασα φανταστικά!

See ya!

P.S. Φίλοι μου αντιχριστουγεννιάτικοι, προτείνω αντί να μετράμε μέρες για τα Χριστούγεννα όπως το Jumbo, να μετράμε μέρες για να τελειώσει αυτό το δεντροστολιδολαμπιονοτζέρτζελο όσο πιο αναίμακτα γίνεται. Κουράγιο αδέρφια, λίγες μείνανε!