Celia's Birthday

01/09/2012 η μέρα που ήρθε στον κόσμο η ανιψιά μου η Σύλια. Νομίζω πως εκείνη η μέρα κ η μέρα που πήρα την Βανίλια, είναι οι πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου.

Όταν έμαθα ότι η μαμά της ήταν έγκυος, πραγματικά η αντίδραση μου ήταν για βίντεο στο YouTube. Θυμάμαι να λέω «δηλαδή εγώ τώρα θα γίνω θεία;» να αγκαλιάζω την μαμά της κ τον αδελφό μου κ στο καπάκι να ξεσπώ σε τέτοια κλάματα που στο τέλος κατέληξαν να είναι λυγμοί! 

Smoothie Time

Έχεις σπίτι φρούτα ή λαχανικά που είναι ετοιμοθάνατα και μόνο που τα βλέπεις δε θες να τα φας?

Πέτα τα σ'ένα blender με νερό ή γάλα ή γιαούρτι και μπόλικο πάγο et voila! Το βάζεις σε παγουροπότηρο, το παίρνεις μαζί σου και είσαι κομπλέ μ'ένα δροσιστικό smoothie!

Άπειροι συνδυασμοί και από γεύση σούπερ.
Το συγκεκριμένο είναι με πεπόνι, μπανάνα, γάλα σόγιας, λιναρόσπορο κ λίγη κανέλα.

Η Σκιά του Ανέμου

Διαβάζεις, διαβάζεις και πολλές φορές αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που διάβασες. Δυστυχώς ανήκω στην κατηγορία των βιβλιοφάγων, με την κακή την έννοια. Άσχετα με το αν μου αρέσει ένα βιβλίο ή όχι, το ξεζουμίζω μέσα σε 3 άντε το πολύ 5 μέρες. Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο, έχω πολύ λίγα βιβλία κάτω από 400 σελίδες.

Λόγω του ότι τα διαβάζω τόσο γρήγορα, δυστυχώς δε μου μένει σχεδόν τίποτα απ' αυτά. Πολλές φορές έχω αγοράσει δυο φορές το ίδιο βιβλίο γιατί δεν θυμόμουν καν ότι το είχα. Άλλες φορές κοιτώ κάποια στην βιβλιοθήκη μου και μου είναι τόσο ξένα που αποφασίζω να τα ξαναρχίσω μπας και τα θυμηθώ. Παθαίνω κυριολεκτικά blackout. Όλο αυτό μου είναι πολύ δυσάρεστο, γιατί γενικότερα στην ζωή μου έχω σοβαρό πρόβλημα μνήμης-δεν ξεχνώ τίποτα, σε βαθμό που νιώθω ότι καίω εγκεφαλικά μου κύτταρα για ανούσιες βλακείες.

25η Ώρα

Πριν από λίγους μήνες, έτσι όπως καθόμουν στον λατρεμένο μου καναπέ και βολτάριζα στο facebook, έπεσε το μάτι μου σε μια δημοσίευση που μ'έκανε να νιώσω κάτι. Ο τίτλος της «25η ώρα».  Ανοίγοντας το λινκ, είδα ότι πρόκειται για κάτι πολύ ενδιαφέρον. Δε θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες και θα σας πω πολύ γρήγορα ότι πρόκειται για ένα project όπου μπορεί να συμμετάσχει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να του αρέσει να γραφεί και να διαβάζει. Ο μόνος όρος/κανόνας είναι να γράψεις κάτι που θα σχετίζεται με τον συγκεκριμένο τίτλο.

Μιας και το γράψιμο για μένα είναι μεγάλη καψούρα (αν και ομολογώ πως αν μπορούσα να διαλέξω τρόπο έκφρασης στα σίγουρα θα διάλεγα την ζωγραφική), όλο αυτό το concept με ιντρίγκαρε πολύ. Μου γεννήθηκε η επιθυμία να πάρω μέρος κι εγώ. Μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν μου είχε καν περάσει από το μυαλό να γράψω κάτι που θα μπορούσαν να το έβλεπαν πολλοί (τουλάχιστον δεν τολμούσα να το παραδεχτώ στον εαυτό μου). Οκ, από μικρή κράταγα ημερολόγιο και στο facebook γράφω κατά καιρούς διάφορα, αλλά that’s it. Μέχρι εκεί ήταν το limit μου.